جزوه دوره فیتری

همانطور که در مقاله های پیشین هم گفته شد، تخصص پایپینگ به دو شاخۀ اصلی یعنی طراحی و اجرا تقسیم می شود. کسی که قرار است کار طراحی پایپینگ را انجام دهد باید مهندسی (ترجیحاً مکانیک) خوانده باشد. اما لزومی ندارد کسی که کار اجرای پایپینگ را انجام می دهد، دانشگاه رفته باشد؛ با این حال تحصیلات دانشگاهی می تواند فرایند آموزش را سریعتر طی کرده و به خاطر آشنایی با زبان انگلیسی و مهارت های اجتماعی بالاتر باعث کمک به شخص برای تصدی مدارج بالاتر باشد. از این رو اگر به پالایشگاه یا دیگر کارخانه های در حال ساخت مراجعه کنید، می بینید که اکثر کارگرانی که کار فیتری یا جوشکاری را انجام می دهند، تحصیلاتی در حد دیپلم یا زیر دیپلم دارند و معمولا اهل چند شهر خاص هستند؛ و البته ناگفته نماند که کارشان را هم خوب انجام می دهند.  

  این مقدمه را گفتم که مطلب دیگری را بیان کنم. در سال 85 زمانی که در آزمون استخدامی شرکت نفت شرکت کرده و منتظر جواب نهایی بودم، چند ماهی بیکار بودم و برای اینکه از بیکاری دربیایم و شانسم را برای یافتن کار بیشتر کنم، در یک دورۀ آموزش فیتری شرکت کردم. آن زمان و چند سال قبل از آن، اوج فعالیت ساخت و ساز در پارس جنوبی بود و با وجود جوانان بیکار فراوان، کشور با کمبود جوشکار و فیتر روبرو بود. به این دلیل شرکت ها از نیروهای خارجی –عمدتا هندی و فیلیپینی- استفاده می کردند. از این رو شرکت ملی صنایع پتروشیمی با صرف هزینه مبادرت به آموزش جوانان در زمینه فیتری و جوشکاری آرگن می کرد؛ بدین طریق که در شهرهای بزرگ با شرکت هایی قرارداد می بست، تا آنها با استخدام نیروهای ماهر، جوانان را طی دوره ای صد روزه آموزش دهند. در پایان هم آزمون را یکی نیروهای پتروشیمی برگزار می کرد؛ به کارآموزان مدرک بین المللی داده می شد و به ازای هر نفر که در آزمون پذیرفته می شد مبلغی (آن زمان حدود یک و نیم میلیون تومان) به شرکت برگزار کننده دوره پرداخت می شد. ناگفته نماند که شرط شرکت در دورۀ فیتری داشتن مدرک دیپلم بود، ولی برای دورۀ جوشکاری آرگن نیازی به داشتن مدرک دیپلم نبود.

من هم به عنوان تنها مهندس حاضر در دوره مدرکم را گرفتم. هر چند به طور مستقیم استفاده ای از آن نکردم، اما چون در شرکت نفت به عنوان ناظر کارفرما و در واحد پایپینگ مشغول به کار شدم، به نسبت همکارانی که با من استخدام شده بودند، آشنایی بیشتری با اجرای پایپینگ داشتم و راه اندازی همین وبلاگ را هم شاید بتوان نتیجۀ همان دوره دانست.

در دورۀ فیتری یاد شده، مطالبی که آموزش داده می شد شامل دو بخش بود: نظری و عملی. مطالب نظری مطابق یک جزوه تدریس می شد و آموزش های عملی شامل سنگ زنی، جوشکاری در حد مورد نیاز یک فیتر، نقشه خوانی، ایمنی و ... بود.

اما هدفم از این که وقت تان را با این مطلب گرفتم این بود که پس از چند سال به فایل جزوۀ مورد نظر برخورد کردم و آن را در اینجا با شما به اشتراک می گذارم. امیدوارم که از آن فایدۀ لازم را ببرید.